موارد استفاده : تحقیق و آموزش
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 62 صفحه
شماره فایل : 584 mg
مدیریت دانش فرآیندی است که طی آن سازمان به ایجاد ارزش از داراییهای فکری و دانش ـ محور میپردازد. اغلب، ایجاد ارزش مستلزم به اشتراکگذاری دانش بین کارکنان، بخشهای سازمانی و یا حتی سایر سازمانهاست.
نوناكا و تاكوچی در كتاب معروف خود به نام «شركتهای دانشآفرین »، میگویند: «ما معتقدیم که شركتهای ژاپنی به علت مهارت و تخصص در «دانشآفرینی سازمانی » به موفقیت نایل آمدهاند». منظور از دانشآفرینی سازمانی، ظرفیت شركت به عنوان یك مجموعه كل در خلق دانش نوین، نشر آن در همه بخشهای سازمان و تجسم آن در محصولات، خدمات و سیستمها است. ریشههای موفقیت نیز در همین نكته قرار دارد. سازمان نه تنها دانش را مورد «پردازش » قرار میدهد؛ بلكه آن را «خلق » میكند. به تبع تبدیل دانش به منبع استراتژیك برای رقابت و بقای سازمانها و جوامع، نیاز به توسعه و اشراف بر روشهای خلق، اشتراك و بكارگیری آن حیاتی میشود.
تقاضا برای دانش به نوبه خود به تقاضا برای افزایش ذخیره دانش و توزیع آن منجر میشود. مدیریت دانش، مجموعهای از فرایندها برای فهم و بكارگیری منبع استراتژیك دانش در سازمان است. مدیریت دانش، رویكردی ساخت یافته است كه رویههایی را برای شناسایی، ارزیابی و سازماندهی، ذخیره و بكارگیری دانش به منظور تأمین نیازها و اهداف سازمان برقرار میسازد (جعفری و كلانتر، 60، 1384). دانشآفرینی، مهمترین منبع برتری رقابتی شركتها در سطح بینالمللی بوده است.
نوناكا و تاكوچی همچنین میافزایند: «ما به اساسیترین و جامعترین بخش سازمان یعنی دانش انسانی میپردازیم. دانش انسانی را به دو نوع اساسی طبقهبندی میكنیم؛ نوع اول، «دانش صریح » است كه میتوان آن را با زبان رسمی از قبیل جملات دستوری، عبارات ریاضی، علائم، راهنماییها و غیره بیان كرد.
این نوع دانش به راحتی و به طور رسمی در میان افراد قابل انتقال است. دانش صریح همواره رایجترین شكل دانش در سنت فلسفی غرب بوده است. مهمترین نوع دانش «دانش ضمنی » است كه با زبان رسمی قابل بیان نیست. این نوع دانش جنبة فردی داشته و ریشههای آن در تجارب فرد نهفته است و شامل عوامل ناملموسی از قبیل عقیدة شخصی، خصیصههای فردی و سیستم مبتنی بر ارزش میباشد. دانش ضمنی به مثابه یكی از بخشهای حساس رفتار جمعی افراد، همواره مورد اغماض قرار گرفته است. در عین حال، دانش ضمنی منبع مهمی در امر رقابت، برای شركتهای ژاپنی به شمار میرود» (ممیشی، 1392).
ادامه مقاله به طور کامل در فایل اصلی موجود است.