موارد استفاده : منبع کمکی انجام پژوهش
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 42 صفحه
شماره فایل 548

نخستین هدف توسعهی پایدار گردشگری به حداكثر رساندن سودها و در همانسان به حداقل رساندن آثار نامطلوب است(کنت ،2005، 1269). توسعهی پایدار گردشگری پایدار، نیازمند تحقّق تغییر شكل های اجتماعی اقتصادی بهینه است كه سیستمهای اجتماعی فرهنگی و اكولوژیكی، جامعه ی میزبان را تخریب نكرده و ساكنان جامعه از آن بهره مند شوند.

در راستای تحقّق موفّقیت آمیز این پارادایم، نیازمند تركیب چشم انداز سیاست، برنامه ریزی، مدیریت، كنترل و فرآیندهای نظارتی و یادگیری اجتماعی منسجم است كه مشاركت فعال جامعه میتواند كارآیی سیاسی آن را ایجاد كند. رسیدن به این هدف از راه ساخت شبكه های ارتباطی كارآمد و دولتها، البتّه همراه با پرهیز از تعصب شدنی است.

یك اجماع كلّی در مورد هدف توسعه ی پایدار گردشگری وجود دارد كه عبارتست از: بهبود كیفیت زندگی ساكنان، باید تأمین كردن كیفیت تجربه برای بازدیدكنندگان، بهینه سازی منافع اقتصادی برای ساكنان و محافظت محیط طبیعی و انسانی باشد. این اهداف كلّی میبایست در خطوط كلّی راهنمای گردشگری پایدار برای توسعه منعكس شود. توسعهی پایدار گردشگری باید یك ارتباط اقتصادی بلندمدت میان جوامع محلّی و فعالیت ها برقرار كند. همچنین باید آثار منفی گردشگری بر محیط طبیعی را به حداقل رسانده و رفاه اجتماعی فرهنگی جوامع مورد بازدید را افزایش دهد(چوی،2003، 32).

در همین رابطه كاتر و گودال نیز معتقدند كه توسعهی پایدار گردشگری باید این موارد را هدف قرار دهد: - تأمین نیازهای جمعیت میزبان براساس بهبود استانداردهای زندگی در كوتا همدت و بلندمدت؛ - تأمین تقاضاهای تعداد فزاینده ی گردشگران و تداوم جذب آنها به ناحیه مقصد؛ - حصول اطمینان از بهبود دو هدف فوق براین اساس كه توانایی محیط، در جهت تأمین منافع نسلهای آینده تأثیر نامطلوبی بر جای نگذارد(چامی ،2002، 196).

ادامه مقاله به طور کامل در فایل اصلی موجود است.